51. Dwa razy się żyje

Część druga "Między złem a złem"

- Jasna cholera. - powiedział Ray otwierając oczy. Nie miał nawet siły się podnieść. Przez chwilę miał nadzieję, że wszystkie wydarzenia ostatniej nocy były tylko głupim snem, jednak chwilę później uświadomił sobie, że to wszystko działo się naprawdę. Leżał na podłodze w jakimś wyjątkowo obskurnym pomieszczeniu, głowa bolała go niemiłosiernie, a on sam czuł się tak jakby miał za chwilę zwymiotować. Dlaczego w ogóle dał się na to namówić? Przecież od początku było wiadomo jak to się skończy. Od początku było wiadomo, że będą z tego kłopoty. Jak zwykle to wszystko przez tego przeklętego Blaise'a.

Dzień wcześniej

Kuchnia Malfoy'ów była wyjątkowo ładnym i zadbanym pomieszczeniem. Jasne ściany i biały, lśniący blat idealnie komponowały się z ciemnymi szafkami. Urządzona była w nowoczesnym stylu, z wyspą na środku i bocznymi drzwiami. Przy zlewie, pod oknem stał wazon ze świeżymi kwiatami sprawiając, że w kuchni unosił się przyjemny zapach. Była tak czysta, że normalna osoba, która by się w niej znalazła pomyślałaby, że jest w jakimś salonie meblowym lub zupełnie nowym, niezamieszkałym jeszcze domu, który tylko czeka na nowych właścicieli.

Przy wyspie, na podwyższonym krześle siedział Draco niechętnie mieszając swoją kawę, do której nieświadomie wsypał już siedem łyżeczek cukru. Od końca roku minęły dwa tygodnie. Dwa tygodnie, które minęły mu jak jeden krótki dzień. W tym czasie nie robił kompletnie nic. Całymi dniami siedział w domu i zamulał, a od czasu do czasu gdy przyszedł do niego Ray czy Blaise tylko psuł im humory. Był smutny i przybity do czego przyczyniło się bardzo wiele czynników, a że nie lubił pokazywać swoich emocji nawet przed sobą, odreagowywał to złością. Chodził nabuzowany niczym bomba zegarowa i gdy tylko jakiś skrzat domowy nawinął mu się pod nogi od razu go kopał. Z Jasmin w ogóle się nie widział, całkowicie zniknęła, a jego ojciec nawet nie raczył powiedzieć mu gdzie jest. Kiedy tylko wrócił do domu z peronu dziewięć i trzy czwarte ojciec zrobił mu awanturę, na temat - jak się spodziewał - swojej siostry i Pottera, a potem wyszedł i zniknął na kilka dni. W domu praktycznie w ogóle go nie było. Wpadał raz na jakiś czas, a że matka postanowiła pojechać do rodziny Draco został sam w wielkim domu. Nie przeszkadzało mu to bo mógł w spokoju pomyśleć ale martwił się o Jasmin. Wiedział, że ojciec jej tego nie podarował ale nie mógł zrobić zupełnie nic. Ta bezsilność doprowadzała go do szału.

- Dużo jeszcze wsypiesz tych łyżeczek? - usłyszał głos dobiegający jakby z innego wszechświata i kiedy wyrwał się ze swoich zamyśleń przypomniał sobie, że po drugiej stronie stołu siedzi Ray. Chłopak przyglądał mu się uważnie czekając na odpowiedź ale blondyn nie mógł odpowiedzieć bo nawet nie usłyszał pytania.

- Nie dzięki. Słodziłem. - powiedział w końcu widząc, że jego przyjaciel patrzy na cukierniczkę i domyślając się o co pytał.

- Nawet siedem razy. - prychnął Ray na co Draco wrzucił łyżeczkę do szklanki i odsunął ją od siebie.

Blondyn westchnął ciężko i przeczesał ręką po włosach.

- Nie wiem co się ze mną dzieje. - wytłumaczył się krótko wiedząc, że Ray nie będzie próbował ciągnąć tego tematu. I tak pewnie domyślił się o co chodzi.

W tym momencie usłyszeli głośny trzask drzwi. Blondyn podniósł brwi patrząc pytająco na kumpla i zastanawiając się czy to Jasmin. W końcu nie spodziewał się nikogo innego przez najbliższe dni. Kiedy już miał wstać od stołu do kuchni wparował Blaise.

- Siemanko panienki! - krzyknął na dzień dobry czarnoskóry i jakby był jednym z lokatorów od razu podszedł do lodówki, wyjął mleko i sięgnął do szafki po płatki czekoladowe.

- Nie no.. czuj się jak u siebie. - mruknął niedosłyszalnie Draco kiedy Blaise zaczął grzebać po szufladach w poszukiwaniu łyżki. Ray zaśmiał głośno patrząc na blondyna i pokiwał głową z niedowierzaniem. Nawet Draco nie mógł się nie uśmiechnąć.

- Tak myślałem, że was tu znajdę. - mruknął Blaise przysiadając się i zaczynając jeść - Od dwóch tygodni urządzacie sobie schadzki w tej kuchni i zamulacie. Czas to zmienić.

- Co masz na myśli? - zapytał z niepokojem Ray. Co jak co ale dobrze wiedział, że każdy pomysł Blaise'a powinien być traktowany z podwójną ostrożnością.

- Impreza. - wyjaśnił krótko.

- O nie, nie, ja podziękuję. Zostanę w domu. - powiedział szybko Draco.

- Stary.. nie musisz nigdzie iść. Impreza jest u ciebie. - powiedział z uśmiechem, a Ray zaczął głośno kaszleć krztusząc się swoim sokiem.

- Co proszę? - zapytał blondyn pewien, że źle usłyszał.

- Noo.. to co mówię.. niczym się nie przejmuj, już wszystko zorganizowałem. Ludzie przyjdą o 19.

- Co proszę?! - powtórzył głośniej Draco - Jacy ludzie?

- No zaprosiłem kilka osób.

- Ile?! - zdenerwował się blondyn.

- No kilka. Co się tak strzępisz to nic takiego przecież...

- Do jasnej cholery.. ile?!

- W sumie to kilkanaście.. ale to naprawdę nie..

- Blaise, nie wkurwiaj mnie nawet. Pytam ile. Ile osób zaprosiłeś?

Chłopak odpowiedział niewyraźnie co bardziej przypominało cichy kaszel niż jakiekolwiek słowo.

- Nie słyszałem? Mógłbyś powtórzyć?

- Czterdzieści osiem. - powiedział do swojej miski z płatkami.

- CO?! - krzyknął Draco zrywając się na nogi - Czyś ty zwariował Blaise?! - dodał przemierzając kuchnię w tą i z powrotem. - Dzięki, że w ogóle raczyłeś mnie zaprosić.. na moją własną imprezę! - warknął. Przez chwilę nikt nic nie mówił więc kiedy blondyn oswoił się z tą myślą podszedł do blatu i pociągnął duży łyk kawy. Sekundę później podbiegł do zlewu i wypluł wszystko krzywiąc się okropnie. - Kurwa! - zaklął popijając przesłodzoną kawę wodą po czym zdenerwowany wyszedł z kuchni.

Blaise podniósł głowę znad miski i spojrzał z uśmiechem na Ray'a.

- Huh. Nie było tak źle. - wyszczerzył zęby - Dobrze, że mu nie powiedziałem, że pozwoliłem im wziąć osoby towarzyszące bo mógłby mnie zaatakować.

Na początku Draco próbował jakoś zapanować nad imprezą, jednak godzinę później kiedy ludzi było tyle, że nie był w stanie ich nawet ogarnąć wzrokiem, zrezygnował. Usiadł na kanapie, a ktoś wcisnął mu do ręki jakiś alkohol. Wypił wszystko na raz próbując się wyluzować jednak wciąż miał wrażenie, że jego humor z minuty na minutę pogarsza się coraz bardziej. W domu był taki huk jak na stadionie Quidditcha podczas meczu Slytherin vs Gryffindor i co minutę słychać było rozbijane szkło z różnych części domu.

- Po jaką cholerę ten idiota zaprosił tu Amandę? - zdenerwował się Ray siadając obok blondyna - Łazi za mną jak nienormalna. Co mam zrobić żeby się w końcu odczepiła?

- Spałem z nią. - wypalił ze spokojem w głosie Draco ściskając w ręku pustą szklankę.

Ray zaniemówił nie wiedząc jak ma zareagować. Patrzył na niego bardziej zdziwiony niż zły czy zaskoczony.

- Dlaczego mi o tym mówisz? - zapytał bo było to chyba jedyne pytanie, na które nie umiał sobie odpowiedzieć. Rozumiał, że blondyn lubi sobie odreagować w ten sposób, rozumiał, że nie miał przyjemnego końca roku.. że to przez Hermionę, na której (choć nie chciał się przyznać nawet przed sobą) mu zależało, że to przez to co ją spotkało na obozie i przez Jasmin, o którą się martwił i z którą nie miał kontaktu od ponad dwóch tygodni ale nie mógł zrozumieć dlaczego mu o tym mówi.

Blondyn wzruszył ramionami.

- Była dziewczyna kumpla powinna być nietykalna. - powiedział po chwili podnosząc wzrok. Ray zastanowił się chwilę, a potem sięgnął po szklankę i wziął duży łyk - Może dlatego.

- No juuuż.. dajcie sobie po mordzie i chodźcie się napić! - usłyszeli za sobą Blaise'a, który cały czas podsłuchiwał ich rozmowę oparty o oparcie kanapy.

- Uznajmy więc, że nigdy z nią nie byłem. - powiedział Ray wstając i zmierzając do kuchni, a Draco uśmiechnął się do siebie i również wstał. Myślał, że to poprawi mu trochę humor jednak był w błędzie. Przyznanie się do winy nie sprawiło, że poczuł się lepiej. W pewnej chwili pomyślał, że naprawdę wolałby gdyby Ray go walnął. Może wtedy by się otrząsnął. Już miał iść do kuchni, gdy usłyszał dzwonek do drzwi, a kiedy je otworzył do środka bez pytania wpadło ze dwadzieścia kolejnych osób. Postanowił, że schowa się w swoim pokoju i przeczeka wszystko ale kiedy tylko otworzył drzwi zobaczył jakąś parę w swoim łóżku. Jęknął z obrzydzeniem.
- Poważnie? W moim łóżku? Wypad stąd, dwie minuty i ma was tu nie być! - powiedział niegrzecznie po czym zostawiając otwarte drzwi z powrotem wrócił na dół. Teraz zamiast imprezy był tutaj jeden wielki chlew. Niech Blaise sobie nad tym zapanuje, pomyślał. Chwycił ze stołu butelkę ognistej whiskey po czym wyszedł przed dom.

- Niezła impreza. - usłyszał po lewej głos Teodora, a kiedy spojrzał w jego stronę zobaczył, że ten stoi oparty o filar i pali papierosa - Tylko tak jakby.. trochę się wymknęła spod kontroli. - zaśmiał się i dosłownie w tej samej chwili na zewnątrz wyszedł Ray z Blaise'm.

- W środku urządzili sobie pojedynek. Za chwilę rozwalą ci całą chatę. - powiedział pijanym głosem Blaise - Wiecie co..? Nic tu po nas. Zostawmy to i.. i chodźmy stąd. Zróbmy coś popierdolonego jak za dawnych czasów.. dwa razy się żyje.. no..

- Co my robimy? - zapytał godzinę później Teodor kiedy razem z Draco, Ray'em i Blaisem jechali gdzieś Błędnym Rycerzem.

- Nie wiem. Blaise mówi, że ma plan awaryjny. Podał kierowcy jakąś ulicę. - zaśmiał się Ray - Żeby to tylko nie było nic głupiego..

- Ej stary! Daleko jeszcze? - krzyknął czarnoskóry.

- Nie uczyli cię w domu, że do starszych zwraca się per "pan"? - zdenerwował się kierowca. Zdecydowanie nie lubił niewychowanych szczeniaków, a Blaise w stu procentach się do takich zaliczał.

Po krótkiej wymianie zdań z prowadzącym pojazd zostali wręcz wyrzuceni z autobusu.

- Gdzie my jesteśmy? - zdziwił się Draco - Nie znam tej dzielnicy. Blaise?
Przez chwilę nikt nic nie mówił tylko wszyscy zaczęli się rozglądać. Na pierwszy rzut oka było widać, że znaleźli się w jakimś bardzo podejrzanym miejscu.
Uliczka na której stali była wąska i obskurna, a że było ciemno wyglądała jeszcze bardziej ponuro.. o ile to w ogóle możliwe. Wszystko w niej było nie tak. Nawet linie na asfalcie zostały namalowane wyjątkowo niedbale, tak że jedna zachodziła na drugą, a potem znikała w połowie. W pewnym momencie wszyscy zaczęli się zastanawiać po co ktoś w ogóle je namalował skoro nie było tu zupełnie nic. Mało tego, uliczka była ślepa. Po lewej stronie znajdował się brzydki, opuszczony budynek, bez okien i drzwi. Przypominał im starą, niezamieszkałą już kamienicę. Od samej góry do dołu była pokryta kolorowym grafitti. Po prawej stronie znajdowała się brama porośnięta rdzą i dom bliźniak z wybitymi szybami. Wszędzie walały się śmieci, a w powietrzu unosił się dziwny, nieprzyjemny zapach dobiegający prawdopodobnie z otwartego kanału lub z rozsypanego kosza.
- To nie tutaj miał nas wysadzić.. - powiedział Blaise rozglądając się. Głos miał już bardziej trzeźwy. - Też nie mam pojęcia co to za miejsce - dodał okręcając się wokół własnej osi i jeszcze raz przyglądając wszystkiemu.
- Dziwisz się, że wywiózł nas na jakieś zadupie? - zapytał Ray - Trzeba było być dla niego miłym.
- Chodźmy stąd.. - mruknął Teodor patrząc za przebiegającym szybko kotem, który niósł w pysku zdechłą mysz.
Ruszyli. Starali się nie robić dużo hałasu bo nie chcieli ściągać na siebie niepotrzebnych kłopotów. Wtedy jeszcze nie zdawali sobie sprawy, że w miejscu takim jak to jest to niestety nieuniknione. Minęli jeszcze dwie podobne do poprzedniej uliczki i zatrzymali się na jednej z nich. Ta, choć również pusta, obskurna i śmierdząca, wyglądała odrobinę lepiej. I przynajmniej była oświetlona bo nad ich głowami od jednego budynku do drugiego, na kablu była zawieszona stara lampa. Wprawdzie świeciła pomarańczowym, bardzo słabym światłem ale to zawsze coś. Nie było tutaj asfaltu a nierówne, pokruszone już kocie łby, na których można było połamać sobie nogi.
- Fuj.. widzieliście tego wielkiego szczura? - zapytał Teo krzywiąc się.
- Nie dało się go nie zauważyć. Wyglądał jak mały pies. - odparł Draco śmiejąc się do siebie i nagle się zatrzymali bo na środku ulicy zobaczyli leżącego człowieka.
- Myślicie, że nie żyje?
- Nie wiem, zobaczmy.
Podeszli do niego, a Blaise dźgnął go butem. Chłopak, bo wyglądał dość młodo, podniósł głowę i spojrzał na nich czerwonymi oczami.
- Nie mam kasy, towaru ani telefonu. - wymamrotał i z powrotem położył głowę na ziemię.
- Co? Tele-czego? - zdziwili się - Możesz nam powiedzieć co to za dzielnica?
Koleś podniósł głowę i zaczął się śmiać przez półprzymknięte oczy. A kiedy już zaczął nie potrafił tego opanować. Zanim raczył się odezwać minęło dobre pięć minut w ciągu których śmiał się głośno.
- Peckham. - rzucił krótko i całkowicie odpłynął.
- Ja pierdole... - powiedział Blaise przeczesując włosy - Jesteśmy w świecie mugoli. - dodał niezadowolony.
Kiedy tylko to powiedział od razu zaczęła się głośna dyskusja. Draco przeklinał, Teo narzekał, a Ray milczał zastanawiając się nad czymś.
- Czy to nie jest ta najbiedniejsza część Londynu? - zapytał w końcu patrząc na przyjaciół - W Proroku ostatnio pisali, że zamordowano tu dziesięciu mugoli...
- Tak. To właśnie to miejsce. - wtrącił Teodor - Dzielnica mugoli. Nie ma tutaj naszych. Nic tutaj nie ma. Oprócz kłopotów oczywiście. I mugoli. Jak by nas tu ktoś zobaczył.. spaliłbym się ze wstydu.
- Nie ty jeden. - wtrącił blondyn krzywiąc się - Zabieramy się stąd.
Ruszyli przed siebie starając się unikać kłopotów, gdy przed nimi, jakby spod ziemi wyrosło pięć zakapturzonych postaci. Nie trudno było zgadnąć, że nie zamierzają minąć ich bez słowa. Jeden z nich od razu przeszedł do ataku rzucając jakieś wyzwiska w stronę Blaise'a. Chłopak oczywiście nie pozostał im dłużny. Tym bardziej, że zdał sobie sprawę, że ma do czynienia z grupką głupich mugoli. Zaczęła się nieprzyjemna wymiana zdań, a potem było już tylko gorzej bo doszło do rękoczynów. Na szczęście Ray w porę wyjął różdżkę i unieruchomił napastników bo Bóg jeden wie jakby się to skończyło. Po chwili znów szli dalej. Próbowali z powrotem przywołać Błędnego Rycerza jednak kierowca najwyraźniej postanowił ukarać ich za brak szacunku i nie przyjeżdżać. Nie mieli wyjścia. Pozostawało im jedynie dostanie się do centrum Londynu mugolskimi środkami komunikacji. Narzekając i marudząc w końcu dostali się do głównej ulicy i próbowali rozszyfrować dziwną tablicę z rozkładami. Po dłuższej chwili doszli do wniosku, że nie ma to najmniejszego sensu, ponieważ żaden autobus już nie kursuje.
- Fantastycznie. To co.. mamy iść na nogach czy jak? - powiedział zdenerwowany blondyn i właśnie wtedy ktoś wpadł na genialny pomysł by ukraść stojący niedaleko samochód. W tamtej chwili ten pomysł chyba wszystkim z nich wydawał się arcy-genialny.. wtedy jeszcze nie wiedzieli jak to wszystko się skończy. Mając jedną różdżkę, którą miał przy sobie Ray otworzyli samochód i wpakowali się do środka. Za kierownicę oczywiście wszedł Blaise, który jako jedyny z nich miał kiedyś do czynienia z czymś takim jak "samochód". W końcu w Australii całkiem dobrze się spisał i okazał się nienagannym kierowcą.
Ruszyli.
Na początku wszystko było w porządku, jednak kiedy dojeżdżali do centrum na jednym z zakrętów zamiast przyhamować przyspieszyli co skutkowało wypadnięciem z łuku i zderzeniem się ze stojącymi na poboczu pojazdami. Na całej ulicy aż zahuczało od alarmów, które włączyły się w jednej sekundzie. To jednak nie było ich największym zmartwieniem. Znacznie gorsze było to, że z jednego auta wyskoczyło trzech mężczyzn z nożami. Nie myśląc za trzeźwo rzucili się do ucieczki. Nagle wyłączyła im się w mózgu opcja rzucenia jakimś zaklęciem. Wszystko po prostu działo się za szybko. Przebiegli dwie lub trzy przecznice, aż w końcu stanęli dysząc i śmiejąc się głośno.
- Co za idioci z tych mugoli. - zaśmiał się Teodor po czym odwrócił do tyłu słysząc głośną muzykę dobiegającą z drugiej strony ulicy. - Co to?
- Chyba jakaś impreza.. - zdziwił się czarnoskóry.
- Chodźcie..
- Zwariowałeś? - powiedział blondyn - Nie wejdę tam.
- Daj spokój, zobaczymy jak się mugole bawią.. - zaśmiał się Teo i ruszyli.
Zrezygnowany Draco poszedł za nimi i najwyraźniej była to dobra decyzja bo kiedy się odwrócili zobaczyli ów trzech facetów, którym rozwalili auto. Najwyraźniej nie zamierzali im odpuścić. Szybko wmieszali się w tłum, zeszli schodami na dół i ich oczom ukazała się prawdziwa dzika, mugolska impreza.
- Jezu.. czuję się jakby ktoś mnie przeniósł do innego świata. - krzyknął Blaise starając się przekrzyczeć muzykę.
- Nie ty jeden.. co to w ogóle za muzyka? Co to... co... - zaczął Draco zawieszając wzrok na jednym z ekranów gdzie leciał właśnie teledysk Psy - Gentleman.
Reszta chłopaków podeszła do niego i również spojrzeli na teledysk. Przez chwilę stali wszyscy nieruchomo patrząc na telewizor i nie mogąc w żaden sposób sobie tego wytłumaczyć. Tego nawet nie dało się wytłumaczyć.
- Co to... kurwa... jest? - odezwał się w końcu Teo.
- Nigdy w życiu nie zrozumiem mugoli. - powiedział Ray rozglądając się i patrząc na skaczących wokół ludzi. - Co za dzicz...
- Wiecie co.. mieliście rację.. chodźmy stąd..
- Cześć chłopaki! - usłyszeli za sobą i kiedy się odwrócili zobaczyli hojnie obdarzoną urodą dziewczynę. Miała długie brązowe włosy i mocno pomalowane oczy. Ubrana była w krótkie spodenki i top odsłaniający niemal cały dekolt.
- No.. cześć. - odparł Blaise przyglądając się jej bezczelnie.
- Co tak stoicie sami? Może napijecie się ze mną i z moimi koleżankami? Świętujemy urodziny.. no chodźcie.. chyba nie dacie się prosić? - uśmiechnęła się uwodzicielsko i zatrzepotała rzęsami, a Draco momentalnie przypomniała się jego "ulubiona" koleżanka Pansy.
- Wiecie nie bardzo.. trochę się..
- Dajcie spokój, chodźcie! - krzyknęła szarpiąc jednego z nich za rękę.

- A co robisz na co dzień? - zapytała jedna dziewczyna Ray'a uśmiechając się do niego zalotnie.
- On jest.. czarodziejem jest.. - wtrącił Blaise śmiejąc się jak głupi.
- Taaak?
- Taaak. - zaśmiał się Ray - Jestem czarodziejem.
- Nie wierzę ci. Udowodnij. - powiedziała druga dziewczyna z krótkimi, jasnymi włosami.
- Włóż rękę do jego kieszeni.. może poczujesz jego różdżkę. - rzucił Teo, a Draco prawie spadł z krzesła ze śmiechu. Wszyscy śmiali się w najlepsze, aż odezwał sie Ray.
- Kłopoty. - powiedział dostrzegając na schodach trzech łysych facetów, którzy wyraźnie czegoś szukali. A raczej kogoś.
- Znowu? Cholera.. trzeba było ich ogłuszyć.. teraz przy mugolach lepiej nie wyjmuj różdżki bo będą jeszcze większe kłopoty. - mruknął Draco.
- O czym wy mówicie? - zdziwiła się dziewczyna.
Kiedy Blaise powiedział, że czas spadać i wstał z miejsca natychmiast zostali zauważeni. Trzech łysoli od razu rzuciło się w ich kierunku rozwalając po drodze stoły i popychając ludzi. Draco, Ray, Blaise i Teodor szybko wmieszali się w tłum i wpadli do łazienki, w której na szczęście było okno. Otworzyli je i wyszli na pustą ulicę mając nadzieję, że uda im się zwiać, jednak tam czekała na nich kolejna niespodzianka. Mugole najwyraźniej nie byli tacy głupi bo sprowadzili kolegów, którzy tylko czekali, aż wyjdą z tyłu budynku. Po raz kolejny tej nocy musieli puścić się biegiem i tym razem już trochę bardziej wysilić. Biegli dobre piętnaście minut, aż pozwolili sobie na chwilę odpoczynku.
- Cholera.. - wydusił Blaise dysząc - Nie róbmy przerwy.. zabierajmy się stąd. - dodał i szybkim krokiem ruszył przed siebie, a Ray z Teodorem ruszyli za nim.
Draco, który do tej pory opierał się rękami o kolana wyprostował się i już miał iść za nimi kiedy rzuciło mu się w oczy dobrze znane przez niego nazwisko, które było napisane na tabliczce i wisiało przy wejściu do budynku.

Gabinet dentystyczny

J.R.Granger

Przeczytał to w myślach kilka razy skupiając się na znajomym nazwisku, aż ze środka wyszedł mężczyzna mówiący coś głośno do swojej ręki przyłożonej do ucha, w której trzymał dziwny przedmiot. Zamykał właśnie na klucz drzwi.

- ..nieee, nic poważnego kochanie. To znowu ten przeklęty Tom, niepotrzebnie wyciągał mnie z łóżka.. no.. dałem mu znieczulenie i umówiłem z tobą na rano... Tak. Będę za piętnaście, dwadzieścia minut.. a jak Hermiona? Zasnęła w końcu..?

Na dźwięk tego imienia Draco przeszły dreszcze. Stał nieruchomo patrząc na zamknięte drzwi i nawet nie zauważył kiedy mężczyzna wsiadł do samochodu i odjechał. To nie mógł być zbieg okoliczności. W pewnej chwili nieświadomie zaczął analizować wszystkie słowa, które wypowiedział mężczyzna. Zapytał o Hermionę. Zapytał kogoś czy w końcu zasnęła. A więc wciąż nie jest z nią dobrze, pomyślał i chwilę później upadł na ziemię uderzony jakimś przedmiotem w głowę.

* * *

- Blaise! - krzyknął Ray następnego dnia kiedy zdał sobie sprawę z tego gdzie jest - BLAISE!

- Jezu.. nie krzycz człowieku.. - wymamrotał czarnoskóry.

- Blaise, zaraz.. cię.. zabiję. Patrz gdzie jesteśmy. W jakimś pieprzonym, mugolskim areszcie!

- Co ty mówisz?

- Po jaką cholerę powiedziałeś wczoraj temu facetowi, że ukradliśmy samochód i rozwaliliśmy dziesięć innych?! 

Blaise podniósł się z ziemi i zaczął rozglądać nieprzytomnym wzrokiem. Rzeczywiście, Ray miał rację. Ewidentnie znajdowali się za kratkami.

- No to otwórz to i spadamy. Przecież tylko ty miałeś różdżkę.. - powiedział.

- Nie mam jej? Nic nie mam? - zdenerwował się chłopak.

Zaczęli się kłócić, aż zza ściany usłyszeli znajomy głos Teodora mówiący, że on i Draco też tu są. Trochę trwało zanim się uspokoili i pozbierali do kupy wszystkie myśli. Na szczęście po dwóch godzinach przyszedł jakiś mężczyzna i poinformował ich, że grupka dziewczyn potwierdziła, że całą noc byli z nimi w klubie. Zostawiły jedynie numer telefonu na małej karteczce. Tym sposobem znowu im się upiekło i bez większych problemów zostali wypuszczeni. 

- No.. fartem się udało. - uśmiechnął się Blaise wyrzucając na ziemię kartkę z numerem.

- Masz szczęście bo zabiłbym cię gołymi rękami. - powiedział Ray.

Podeszli do ulicy i wzywając Błędnego Rycerza wrócili do "swojego świata".

Na początku postanowili sprawdzić w jakim stanie jest dom Mafoy'ów. Weszli do środka i ich oczom ukazał się salon, który wyglądał jak po trzęsieniu ziemi. Wszystko co tylko było możliwe było rozwalone na drobny mak. Nawet obrazy, które wisiały wcześniej na ścianach leżały zniszczone na podłodze. Goście nie oszczędzili kompletnie niczego. Draco zamknął na chwilę oczy, wziął głęboki oddech i spojrzał ze złością na Blaise'a.

- Zawsze.. zawsze mogło być gorzej.. - powiedział przepraszającym tonem chłopak wycofując się do tyłu.

Bałagan i zniszczone meble nie zaskoczyły ich jednak tak bardzo jak to co zobaczyli w kuchni. Przy stole, jak gdyby nigdy nic siedziała Jasmin trzymając w ręku szklankę z wodą.
- - - - - - - - - -

Co myślicie? :) Rozdział zmieniałam z dziesięć tysięcy razy. To chyba jedyny, w którym ciągle coś dodawałam i usuwałam i dodawałam i usuwałam... Na początku miał być w miarę spokojny ale po napisaniu doszłam do wniosku, że warto dodać trochę akcji (haha czułam się jak Bóg :D). Efekt sami oceńcie..

Wiem, że chcecie wiedzieć co będzie z Hermioną, że zastanawiacie się co działo się z Jasmin itd. ale wszystko w swoim czasie :) Nie mogę przecież podać Wam tego na tacy... :D

Na koniec chciałabym Wam jeszcze podziękować za to, że odpowiedzieliście na moje pytania :) Bardzo mnie cieszy to, że tak dużo z Was wzięło w tym udział! Jestem mega szczęśliwa, że mam takich czytelników jak WY :)!